Nog een week op het conservatorium, en dan even twee weken tijd voor vriendinnen, schaatsen en kerstmis. Hoogste tijd om even te schijven over wat ik sinds de zomervakantie allemaal gedaan heb op muziekgebied!
Het vierde en laatste jaar van de bachelor kent eigenlijk maar twee echte grote onderdelen: je eindexamenconcert en een afsluitend essay in het kader van methodiek. Voor mij was de onderwerpkeuze voor dit essay al snel bepaald. Hoe ga je als muziekdocent om met mentale onbalans van een leerling, tijdens de privéles? Met andere woorden: stel dat een leerling thuis zoiets ernstigs meemaakt, dat de muziek wellicht een helende werking kan hebben. Hoe pak je dat als docent aan? We zijn tenslotte geen psychologen! De laatste jaren heb ik zelf met diverse leerlingen gemerkt dat hun thuissituatie de les beïnvloedde. Juist omdat muziek emoties kan aanwakkeren, is het interessant hierover meer te weten te komen. Moet je juist meer ruimte geven en erover praten, of is de muziek de perfecte afleiding en non-verbale heling? Voor mijn onderzoek heb ik bijvoorbeeld gepraat met Jan Kortie, stembevrijder. Hij geeft groepslessen waarin mensen opeens hun woede/blijheid durven te uiten door middel van de stem, en die vervolgens helemaal opgewekt en opgelucht de ruimte verlaten. Muziek kan op non-verbale manier zoveel voor mensen betekenen!
Vroeger was maandag mijn eigen fluitles op de muziekschool, nu geef ik maandag zelf les. Ja, het is zeker waar: hoe meer ervaring, hoe makkelijker het gaat. Want soms is het best lastig iets uit te leggen over de fluit, wat je zelf meteen begreep vroeger! Aan de andere kant is het ook heel leuk te zien als een leerling plezier heeft tijdens de les, en weet dat er thuis ook lekker gespeeld wordt. Het lesgeven is nu een fijne afwisseling met mijn eigen studeren.
Dat eindexamen is ook wel dagelijks gespreksonderwerp. De exacte dag en tijd weet ik nog niet, maar het zal in juni 2020 zijn. In de kantine en wandelgangen kletsen we veel over repertoire en potentiele ensembles. Wat ik ga spelen? Ik heb zoveel lijstjes gemaakt.. En ook zoveel nieuwe fluitmuziek geluisterd, om stukken uit te sluiten of juist toe te voegen aan de opties. Daar wordt het eigenlijk niet makkelijker van. Ik heb inmiddels een programma waar ikzelf al best overtuigd van ben, maar het staat nog niet vast…Wordt vervolgd!
Natuurlijk heb ik ook concerten gegeven afgelopen paar maanden. Twee voorspeelavonden van de fluitklas, waar ik Boehm Grande Polonaise speelde en het eerste deel van de sonate van Prokofjev (beide het opzoeken en luisteren waard!!).
Ook ben ik deelnemer geweest bij de Emsbuerener Musiktage. Hier kreeg ik lessen van Prof. Angela Firkins, corepetitie en lessen over mijn houding (anti-blessures, heel fijn!), met natuurlijk een afsluitend concert in de ‘fluitklas’ van die cursus. Heel erg leerzaam!
Vroeger ben ik begonnen bij muziekvereniging Apollo Goor, en afgelopen zaterdag vierden zij hun 100-jarig jubileum! Ik speelde weer mee in het harmonieorkest, en het was een fantastisch concert met onder andere gastoptredens van de Steelband Korps Mariniers en The Highland Valley Pipes. Een bijzondere avond, trots op deze vereniging.
Als laatste heb ik samen met mijn ensemble op de kamermuziekmarathon van ons conservatorium gespeeld. We doken de laatste maanden in het fluitkwartet D-Groot van W.A. Mozart, een echte klassieker, waarmee we nog lang niet klaar zijn. Hierbij toch de opname.
Fijne feestdagen!
Isabelle
Comments